Tylko jedna cecha Buddy musi zostać zapamiętana. Składa się on tylko z jednej cechy: świadectwa. To małe słowo „świadectwo” zawiera całą duchowość. Świadcz, że nie jesteś ciałem. Świadcz, że nie jesteś umysłem. Świadcz, że jesteś tylko świadkiem. W miarę jak świadectwo pogłębia się, zaczynasz upijać się boskością. To nazywane jest ekstazą.

Oto moje życzenie dla ciebie: Pociecha w trudnych dniach, uśmiechy, gdy smutek wkracza, tęcze podążające za chmurami, śmiech, który całuje twoje usta, zachody słońca, które ogrzewają twoje serce, uściski, gdy duch opada, piękno, które możesz zobaczyć, przyjaźnie rozświetlające twoje istnienie, wiarę, byś mógł wierzyć, pewność siebie, gdy wątpisz, odwagę, by poznać siebie, cierpliwość, by zaakceptować prawdę, miłość, by dopełnić twoje życie.

Istota duchowości nie polega na wyspecjalizowanym lub wąskim zainteresowaniu jakąś wyimaginowaną częścią życia, ale na pewnej oświeconej postawie wobec wszystkich różnych sytuacji, które zachodzą w życiu. Obejmuje i zawiera całe życie. Wszystkie materialne rzeczy tego świata mogą zostać podporządkowane boskiej grze, a kiedy zostaną tak podporządkowane, stają się pomocą dla afirmacji ducha.

Człowiek jest istotą przejściową, nie jest ostateczny; w nim i daleko ponad nim wznoszą się promienne stopnie, które prowadzą do boskiej nadludzkości. Krok od człowieka do nadczłowieka jest następnym krokiem w ewolucji ziemi. Tam leży nasz los i klucz do wyzwolenia naszej aspirującej, ale zadręczonej i ograniczonej ludzkiej egzystencji – nieunikniony, ponieważ jest to jednocześnie zamiar wewnętrznego Ducha i logika procesu Natury.

Nie ma pracy bardziej pomyślnej niż służenie duchowemu mistrzowi. Spośród wszystkich form czci, czczenie Najwyższej Osobowej Istoty Boga jest największe. Ale czczenie lotosowych stóp duchowego mistrza jest nawet większe niż czczenie Najwyższej Osobowej Istoty Boga. Dopóki nie zrozumiemy tego w pełni, nie będziemy w stanie pojąć, co oznacza święte towarzystwo; nie będziemy w stanie zrozumieć, co oznacza schronienie u duchowego mistrza; nie będziemy w stanie zrozumieć, że jesteśmy zależni, a on jest naszym utrzymującym.

Hinduizm... nie nadał sobie żadnej nazwy, ponieważ nie wyznaczał żadnych sektorskich granic; nie domagał się powszechnego przynależenia, nie twierdził, że ma jedyny nieomylny dogmat, nie ustanawiał żadnej wąskiej drogi ani bramy zbawienia; był mniej wierzeniem czy kultem, a raczej ciągle rozszerzającą się tradycją duchowego dążenia ludzkiego ducha ku Bogu. Ogromne, wielostronne, wieloetapowe zabezpieczenie dla duchowej samobudowy i samopoznania, miał pewne prawo, by mówić o sobie jedynym znanym sobie imieniem, wieczną religią, Sanatana Dharma.

Kim jestem? Odpowiedź to "Jestem Bogiem". Ciało przychodzi i odchodzi, ale Atma jest stała. Ciało ma narodziny i śmierć, ale duch nie ma żadnej z tych rzeczy. Dochodzisz do etapu, kiedy mówisz: "Jestem Bogiem", ale nawet wtedy istnieje dualność, "Bóg i Ja". To nie jest pełna Prawda. Kiedy oddychamy, oddech wydaje dźwięk "So-Hum", "On jestem Ja". Wciąż istnieje świadomość ciała, "Ja". Ale w głębokim śnie, deklaracja "On" i "Ja" znika i zostaje tylko "0" i "M", "Om"; pozostaje tylko Jedno.

Dla poszukiwacza, Guru Purnima to dzień o wielkim znaczeniu, to dzień Nowego Roku. To dzień, aby ocenić postępy na ścieżce duchowej, odnowić determinację i skupienie na celu oraz postanowić, co chce się zrobić w nadchodzącym roku.

...Bądźcie świętymi mężczyznami i kobietami! Nie zapominajcie, że owoce apostolstwa zależą od głębokości życia duchowego, od intensywności modlitwy, ciągłego formowania i szczerego przylgnięcia do wskazówek Kościoła.

Wabi oznacza oszczędność, ubóstwo; prostotę i funkcjonalność. Sugeruje transcendencję mody i chwilowych trendów. Duch wabi przenika wszystkie sztuki zen, od kaligrafii po karate, od ceremonii herbacianej po zen-łucznictwo.

Najwyższym szczytem duchowej doskonałości jest wiedza o Najwyższej Osobowości Boga.

Musisz w sercu przechować duchowe dążenie do światła i miłości, mądrości i błogości!

Najważniejszą kwestią tego wieku jest, czy przyszły postęp ludzkości będzie kierowany przez nowoczesny umysł ekonomiczny i materialistyczny Zachodu, czy przez szlachetniejszy pragmatyzm kierowany, wzniesiony i oświecony przez kulturę duchową i wiedzę.

W życiu duchowym stajesz się jak małe dziecko, bez urazy, bez przywiązania, pełne życia i radości.

Nasz intelekt osiągnął najbardziej niezwykłe rzeczy, ale tymczasem nasze duchowe mieszkanie popadło w ruinę.

We wszystkich naszych Jogach ta wyrzeczenie jest konieczne. Jest to kamień węgielny i prawdziwe centrum, i prawdziwe serce całej duchowej kultury - wyrzeczenie. To jest religia - wyrzeczenie.

Walka satyagrahy jest dla silnych duchem, a nie dla wątpiących lub bojaźliwych. Satyagraha uczy nas sztuki życia i umierania.

...dusza nie potrzebuje organów zmysłów, aby widzieć, słyszeć, wąchać, smakować i czuć, w znacznie doskonalszym stanie; ale z wielką różnicą, że w takim stanie stoi w dużo bliższym związku ze światem duchowym niż materialnym.

Wznieś się ponad oszustwa i pokusy umysłu. To twoja powinność. Naucz się stać się mądrym. Nie pragnij niczego, porzuć wszystkie pragnienia i bądź szczęśliwy. Prawdziwy postęp duchowy medytującego mierzony jest tym, w jakim stopniu osiąga on wewnętrzny spokój i wolność od pragnień.

Jeśli po przyjęciu mistrza duchowego i inicjacji ktoś nie przestrzega zasad i regulaminów służby oddania, wtedy ponownie upada.

Nie można być duchowym, dopóki ma się wstyd, nienawiść lub strach.

Nic tak wyraźnie nie wyróżnia duchowego człowieka, jak jego traktowanie błądzącego brata.

Poza umysłem, na najgłębszym poziomie świadomości, mieszka duch. To ta część nas, która jest wieczna, niezmienna i nasycona czystym, nieograniczonym potencjałem. Sięgnięcie po ten potencjał pozwala nam manifestować cuda.