Dyscyplina to tworzenie sytuacji.

Musisz być wierny swojej drodze, aż w końcu dojdziesz do punktu, w którym zobaczysz, że konieczne jest zapomnienie o sobie.

Kiedy mówisz: "Poczekaj chwilę", jesteś związany swoim karmą; kiedy mówisz "Tak, zrobię", jesteś wolny.

Szczęście to smutek; smutek to szczęście. Jest szczęście w trudności; trudność w szczęściu. Choć sposoby, w jakie odczuwamy, są różne, w istocie nie różnią się one, są takie same. To jest prawdziwe zrozumienie przekazane od Buddy do nas.

Odkryłem, że konieczne, absolutnie konieczne, jest nie wierzyć w nic. To znaczy, musimy wierzyć w coś, co nie ma formy ani koloru - coś, co istnieje przed pojawieniem się wszystkich form i kolorów... Niezależnie od tego, w jakiego boga czy doktrynę wierzysz, jeśli staniesz się do tego przywiązany, twoja wiara będzie w większym lub mniejszym stopniu oparta na egoistycznej idei.

Christopher McCandless: "Będę cię również tęsknił, ale się mylisz, jeśli myślisz, że radość życia pochodzi głównie z radości relacji międzyludzkich. Miejsce Boga jest wszędzie wokół nas, jest w każdej rzeczy i we wszystkim, co możemy doświadczyć. Ludzie muszą po prostu zmienić sposób, w jaki patrzą na rzeczy."

Dopóki mamy określony pomysł na przyszłość lub jakąś nadzieję, nie możemy naprawdę być poważni wobec chwili, która istnieje teraz.

Wszystko, co robisz, jest właściwe, nic, co robisz, nie jest złe, ale musisz nadal wkładać niestrudzone wysiłki.

W codziennym życiu zawsze masz okazje do oświecenia. Jeśli idziesz do łazienki, masz szansę na osiągnięcie oświecenia. Kiedy gotujesz, masz szansę na osiągnięcie oświecenia. Kiedy sprzątasz podłogę, masz szansę na osiągnięcie oświecenia.

Przyjąć jakąś ideę prawdy bez jej doświadczania to jak obrazek ciasta na papierze, którego nie możesz zjeść.

Dopóki szukasz czegoś, otrzymasz tylko cień rzeczywistości, a nie samą rzeczywistość.

Każdy z was jest doskonały taki, jaki jest... i można trochę się poprawić.

Po pewnym czasie praktyki zdasz sobie sprawę, że nie jest możliwe osiągnięcie szybkiego, nadzwyczajnego postępu. Nawet jeśli bardzo się starasz, postęp jest zawsze mały, krok po kroku.

Jak tylko coś zobaczysz, natychmiast zaczynasz to intelektualizować. Jak tylko intelektualizujesz coś, to już nie jest to, co widziałeś.

W umyśle początkującego jest wiele możliwości; w umyśle eksperta jest ich niewiele.... W umyśle początkującego nie ma myśli "Osiągnąłem coś". Wszystkie myśli skoncentrowane na sobie ograniczają nasz ogromny umysł. Kiedy nie mamy myśli o osiągnięciu, o sobie, jesteśmy prawdziwymi początkującymi. Możemy naprawdę się czegoś nauczyć.

Myślę, że wszyscy jesteście oświeceni, dopóki nie otworzycie ust.

Kiedy praktykujesz zazen, nie próbuj zatrzymać swojego myślenia. Pozwól, by zatrzymało się samo. Jeśli coś przychodzi do twojego umysłu, pozwól, by przyszło, i pozwól, by wyszło. Nie zostanie długo. Kiedy próbujesz zatrzymać swoje myślenie, oznacza to, że cię to niepokoi. Nie niepokój się niczym. Wydaje się, jakby coś przychodziło z zewnątrz twojego umysłu, ale w rzeczywistości to tylko fale twojego umysłu, i jeśli nie będziesz się nimi przejmować, stopniowo staną się coraz spokojniejsze.

Zamiast krytykować, dowiedz się, jak pomóc.

Kiedy siadasz w pełnej pozycji lotosu, lewa stopa jest na prawej udzie, a prawa stopa na lewej udzie. Kiedy krzyżujemy nogi w ten sposób, chociaż mamy nogę prawą i nogę lewą, stają się one jednością. Ta pozycja wyraża jedność dualizmu: nie dwa, nie jeden. To jest najważniejsze nauczanie: nie dwa, nie jeden. Nasze ciało i umysł nie są dwoma i nie są jednym. Jeśli uważasz, że ciało i umysł to dwa, to jest błędne; jeśli uważasz, że to jedno, to też jest błędne. Nasze ciało i umysł są zarówno dwa, jak i jedno.

W umyśle początkującego nie ma myśli: „Osiągnąłem coś”. Wszystkie myśli skoncentrowane na sobie ograniczają nasz ogromny umysł. Kiedy nie mamy myśli o osiągnięciach, o sobie, jesteśmy prawdziwymi początkującymi. Wtedy możemy naprawdę czegoś się nauczyć. Umysł początkującego to umysł współczucia. Kiedy nasz umysł jest pełen współczucia, jest bezgraniczny. Dogen-zenji, założyciel naszej szkoły, zawsze podkreślał, jak ważne jest wznowienie naszego bezgranicznego, pierwotnego umysłu. Wtedy zawsze będziemy wierni sobie, w współczuciu ze wszystkimi istotami i będziemy w stanie naprawdę praktykować.

Sekret zen to tylko dwa słowa: nie... zawsze... tak.

Życie i śmierć to to samo. Kiedy uświadomimy sobie ten fakt, nie będziemy już bać się śmierci, ani nie będziemy mieli trudności w życiu.

Kiedy stajemy się naprawdę sobą, stajemy się po prostu kołyszącymi drzwiami, które są całkowicie niezależne od wszystkiego, ale jednocześnie zależne od wszystkiego.