Uprzejmość jest światłem, które rozpuszcza wszystkie ściany między duszami, rodzinami i narodami.

Korygowanie siebie to korygowanie całego świata. Słońce po prostu świeci. Nie poprawia nikogo. Ponieważ świeci, cały świat jest pełen światła. Przemiana siebie jest sposobem na dawanie światła całemu światu.

Nie demony ukrzyżowały Go; to wy Go ukrzyżowaliście i wciąż Go ukrzyżowujecie, gdy cieszycie się ze swoich wad i grzechów.

Mądrość rozjaśnia ciemność ignorancji.

Bóstwo nigdy nie jest przedmiotem własnej wiedzy. Tak jak nóż nie tnie samego siebie, ogień nie spala samego siebie, światło nie oświetla samego siebie. Zawsze jest to niekończąca się tajemnica dla siebie.

Istnieje zasłona między wyższym Superumysłem a niższą Prakryti - zasłona zakorzenionych formacji. Ta zasłona może całkowicie się cofnąć lub zostać częściowo odsunięta. Tak więc nawet jeśli pojawi się małe otwarcie, z kontaktem Światła z góry, niższa natura zacznie się powoli zmieniać.

Oświecenie to znalezienie, że nie ma nic do znalezienia. Oświecenie to poznanie, że nie ma dokąd iść.

Źródło wszelkiego światła jest w oku.

To, co dajesz innym, stanie się twoim własnym pożywieniem; jeśli zapalisz lampę dla innego, twoja własna droga zostanie oświetlona.

Gdy osoba ma odpowiednią samoocenę, drobne urażenia nie stanowią żadnego zagrożenia - po prostu są "pomijane" i ignorowane. Nawet głębsze rany emocjonalne prawdopodobnie szybciej i skuteczniej się zagoją, bez ropiejących ran, które zatruwają życie i psują szczęście.

Życie samo dąży do spełnienia, jak rośliny dążą do światła słonecznego.

Wszystkie religie, wszystkie te śpiewy, jedna pieśń. Różnice to tylko iluzja i próżność. Światło słońca wygląda trochę inaczej na tej ścianie niż na tamtej, a dużo inaczej na tej innej, ale to wciąż jedno światło.

Ja jestem światłością świata; kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światłość życia. — Jan 8:12

Oświecenie to ostateczne rozczarowanie ego.

Nie po to, by pozostać w złotym kielichu, zstępuje codziennie z Nieba, ale po to, by znaleźć inne Niebo, Niebo naszej duszy, w którym On cieszy się.

Zajmij swoje miejsce na słońcu i idź ku światłu. Narzędzia są dostępne, ścieżka znana; musisz po prostu odwrócić się od kultury, która stała się jałowa i martwa, i włączyć się w program żywego świata oraz ponownego wzmacniania wyobraźni.

W Indiach jest historia umierającego młodzieńca, który, słysząc szloch bólu wokół siebie, zawołał: "Nie obrażajcie mnie waszymi krzykami współczucia. Kiedy wzlatuję do krainy wiecznego światła i miłości, to ja powinienem was żałować. Dla mnie choroba, łamanie kości, smutek, nieznośne bóle serca już nie istnieją. Marzę o radości, płynę w radości, oddycham radością na zawsze."

Słowo oświecenie przywołuje ideę jakiegoś nadludzkiego osiągnięcia, a ego lubi to utrzymywać, ale to po prostu twój naturalny stan odczuwanej jedności z Bytem. Jest to stan połączenia z czymś niemierzalnym i niezniszczalnym, czymś, co, niemal paradoksalnie, jest zasadniczo tobą, a jednocześnie jest znacznie większe od ciebie. To odkrywanie swojej prawdziwej natury poza imieniem i formą.

Oświecenie jest jak ujrzenie wspaniałego słońca po raz pierwszy rano. To jak zobaczenie pięknych kwiatów rosnących w lesie, figlarnych jeleni, ptaka dumnie latającego, lub ryb pływających. Życie nie jest takie ponure. Rano, kiedy myjesz zęby, możesz zobaczyć, jak bardzo się świecą. Rzeczywistość ma swoją własną odwagę, iskierkę i arogancję. Możesz studiować życie, dopóki żyjesz. Możesz studiować, jak osiągnąć blask życia.

Według Vedanty, istnieją tylko dwa objawy oświecenia, tylko dwa wskazania, że zachodzi w tobie przemiana ku wyższej świadomości. Pierwszym objawem jest to, że przestajesz się martwić. Rzeczy już cię nie irytują. Stajesz się lekki na sercu i pełen radości. Drugim objawem jest to, że napotykasz coraz więcej znaczących zbiegów okoliczności w swoim życiu, coraz więcej synchroniczności. A to przyspiesza do punktu, w którym rzeczywiście doświadczasz cudów.

Jeśli widzę jeden dylemat zachodniego człowieka, to taki, że nie może zaakceptować, jak piękny jest. Nie może zaakceptować, że jest czystym światłem, czystą miłością, czystą świadomością, że jest boski.

To nasza własna postawa mentalna sprawia, że świat jest taki, jakim go widzimy. Nasze myśli czynią rzeczy pięknymi, nasze myśli czynią rzeczy brzydkimi. Cały świat jest w naszych własnych umysłach. Naucz się widzieć rzeczy w odpowiednim świetle.

Mówię ci, głęboko w tobie jest źródło błogości, źródło radości. Głęboko w twoim centrum jest prawda, światło, miłość, nie ma tam winy, nie ma tam strachu. Psycholodzy nigdy nie spojrzeli wystarczająco głęboko.